DENİZ FENERİ KOYU "KIMBERLEY FREEMAN"

 

DENİZ FENERİ KOYU 

Kimberley'in daha önceki eserlerinde de bildiğimiz tarzını "Deniz Feneri Koyu"nda tekrar görüyoruz. Geçmişten ve günümüzden iki tarih ve bu iki tarihi birbirine bağlayan o gizemli olay. 

Libby, sevgilisi Mark'ın ölümünden sonra hayatını tamamen değiştirir. Mark'ın evli olmasına rağmen ikisi de birbirini sevmiş ve on iki yılı beraber geçirmişlerdi. Ama Mark artık yoktu ve Libby kendini iyi hissetmiyordu. Mark'ın şirketindeki dergiye editörlük yapıyordu Libby ve artık Mark'ın açmayacağını bildiği telefonları aramak bile istemez ve ani bir kararla Mark'ın ona aldığı Deniz Feneri Koyu'ndaki eve taşınmaya karar verir. 

Yıllar önce almıştı Mark o evi. Kendi büyükbabasının o koyda deniz feneri bekçisi olduğunu biliyordu ve Libby de daha önce orada yaşamıştı. Ama Libby gitmeyi hiç istememişti.Orası ona güzel şeyler hatırlatmıyordu. Onun için yıllar önce kaçtığı bir yerdi orası. Geri hiç dönmemişti ne babasının cenazesine  ne de kardeşinin yanına. İşte yıllar sonra geri dönüyordu.  

Geri dönüşü her ne kadar Libby'i şaşırtmış olsa da bir o kadar da kız kardeşini de şaşırtmıştı. Neden geri gelmişti yıllar sonra ve neden şimdi? İki kardeş de birbirlerinin hayatlarına dair çok şey bilmiyordu. Libby'nin kardeşi Juliet babalarından kalan yeri, tatlı bir kafe ve otel haline getirmişti kısacası baştan yaratmıştı, yirmi yılını vermişti ve şimdi kardeşi gelip ondan haklarını mı isteyeceketi ? İkisi de bilmeden birbirlerine duvar örmüşlerdi. Libby, Juliet'in sevgilisinin ölümünden sorumlu tutuyordu kendini çünkü onu kurtarmaya çalışırken ölmüştü ama yirmi yıl geçmişti üzerinden hala kardeşi ona kızgın olabilir miydi? 

Juliet, Libby'nin taşınıdğı yeri düşününce acaba evin satılmasını kabul eder mi diye düşünmekten de kendini alıkoyamadı. Çünkü eğer satılırsa yerine büyük bir otel ya da bir zincir kafe şubesi açılacaktı ki bu da küçük bir işletmesi olan Juliet için kötü bir haber demekti. Ama işler ikisinin de düşündüğü gibi gitmedi.

Libby, yeni evine taşındıktan kısa bir süre sonra Mark'ın eşi ona ulaştı ve yeniden dergilerinde editörlük yapmasını istedi .Libby seve seve kabul etti ve bu sırada Deniz Feneri Koyu efsanesini, batan gemiyi araştırmaya başladı ve bir çok yeni bilgi edindi. Araştırmasına daha önce orada yaşarken bakıcılık yaptığı çocuk da,artık kendisi olgun bir erkekti, yardım etti ve gerçeği ortaya çıkardılar.

 Mark'ın büyükbabası, gemi kazasından kurtulmayı başaran bir kadına aşık olmuştu. Bütün hikaye böyle başlamıştı. Birgün her tarafı yara bere içinde ve elinde sandığıyla kapısında beliren kadına yardım etmişti. Ona para kazanabileceği bir iş bile önermişti üstelik. Kadın dadılık yapmaya başlar ve küçük çocuğun annesi gibi hisseder kendisini. Kendi annesinden sevgi görmeyen çocuğu ordan kaçırıp kurtarmak ister. Kendi oğlunu kaybettikten sonra o çocuğu oğlunu yerine koymuştu.Öğrenmemesi gereken bir şeye şahit olduktan sonra işten kovulur ve ne yapacağını bilemez halde deniz fenerine gider ve orada kalmaya başlar. 

Sandıkta taşıdığı çok önemli bir asanın taşlarından bilezik, broş yaparak para kazanıp gitmek için plan yapar. Mark'ın büyükbabası Matthew, gemi kazasından kurtulan Isabella'ya aşık olur. Onun kurtulmasını ve olması gerektiği gibi güzel bir hayat yaşamasını ister. Her şey planlandığı gibi gitmez. Isabella, asadan aldığı değerli taşlardan yaptığı ürünleri satmaya başlar ve bu sırada gemi kazasında ölen eşinin kardeşinin ,zaten sevmiyorlardı birbirlerini, kendisini bulmasıyla karşı karşıya kalmıştı. Asayı istiyorlardı. Ama Isabella asanın mücevherlerini çıkarmış onlardan babasının öğrettiği gibi aksesuar yapmıştı. Kaçması izini kaybettirmesi gerekiyordu. Ama o da Matthew'a aşık olmuştu. Ayrılmak istemiyordu. Beraber kaçmaya karar verirler ve Isabella'nın kız kardeşinin yanına kaçarlar, 3 kişi olarak. Isabella hamiledir. Daha önce bir bebeğini kaybetmiş Isabella için bu harika haberdir. 

Öğrendiği hikayeyi Mark'ın eşiyle de paylaşır Libby ve evi satmak istemez. Kardeşiyle konuştuktan sonra her şey yoluna girer. 

Bazen alışık olduğumuz yaşamlardan ya da kendi parmaklıklarımız haline getirdiğimiz acabalardan kurtulmanın bizi ne kadar da rahatlatabileceğini hayal etmek gerek...    

oysaki iyileşmek,bir nevi unutmak demekti.

değer verilmeyen bir şeyin çalınması söz konusu olamazdı...

amaca giden her yol mübahtır...

..ve çok şey isteyenler, çoğu zaman her şeyini riske atacak kadar aptalca davranırdı...